Liturgia słowa: Dz 2, 1-11; Ps 104, 1.24.29-31.34; Ga 5, 16-25; J 15, 26-27.16, 12-15
Bardzo lubię rozmawiać z ludźmi. Poznawać ich historie, słuchać opowieści, ale także prowadzić dyskusje i pokazywać innym swój punkt widzenia. Nieraz w czasie tych rozmów zdarzyło mi się natknąć na niewidzialną barierę - słowa, którymi chciałam opisać to, co czuję, były niewystarczające; innym razem okazywało się, że choć używamy tych samych nazw, tych samych pojęć, to jednak rozumiemy je zupełnie inaczej... Na początku mnie to irytowało - próbowałam walczyć, doprecyzowywać, wyjaśniać - nie przynosiło to jednak spodziewanego efektu. Czułam, że moje słowa odbijają się jak tenisowe piłeczki od szklanej ściany - i wracają do mnie zupełnie nie osiągając zamierzonego celu... W którymś momencie poddałam się - pomyślałam, że lepiej będzie milczeć, bo i tak nie uda mi się ubrać swoich myśli w słowa, które będą znaczyły dokładnie to, co chcę - i tak też zostaną zrozumiane. Jeszcze później przyszła refleksja, że może mimo wszystko warto próbować... bo skoro każdy z nas nosi w sobie bogactwo różnych przeżyć, uczuć, myśli - to może i moje słowa mają znaczenie, choć są tak niedoskonałe...? Może właśnie o to chodzi, żeby były takie kanciaste, niedopasowane, niepełne... bo przecież każdy z nas taki właśnie jest. Każdy z nas czuje inaczej, myśli inaczej... ma swój język, który staje się kluczem do świata przeżyć i doświadczeń, unikatowym narzędziem poznania...
Pięćdziesiątnica. Święto pierwszych złotych kłosów pszenicy... Jerozolima wypełniona jest różnojęzycznym gwarem. Kolorowe stroje pielgrzymów z najdalszych zakątków Ziemi Obiecanej tworzą wielobarwne plamy na placu świątynnym. Święto Tygodni, Święto Żniw, Święto Pierwocin - to początek czasu, początek wiosny... Błyszczące w słońcu sierpy ścinają pierwsze kłosy zboża. Jahwe pobłogosławił... zatroszczył się o swój naród wybrany, zapewnił mu dobrobyt... Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, ziemia jest pełna Twoich stworzeń - niech będzie uwielbiony Bóg - Dawca darów mnogich, Ojciec ubogiego Izraela - pieśni pełne uwielbienia i wdzięczności wznoszą się pod niebo. Niech będzie uwielbiony Ten, który karmił swój lud manną z nieba, Bóg Prawodawca - wszak Pięćdziesiątnica obchodzona jest na pamiątkę otrzymania Prawa przez Mojżesza...
Apostołowie czekają... Jezus nakazał im, by nie odchodzili z Jerozolimy - we wspólnocie mają przyjąć ostatni i największy z darów, który im obiecał - Ducha. W zasadzie nie bardzo wiedzą, czego się spodziewać. Dziesięć dni wcześniej patrzyli, jak został wzięty do nieba. W uszach brzmią jeszcze Jego słowa. W głowach pełno niewypowiedzianych pytań... jaki Duch? Jaki Paraklet? Kiedy? W jaki sposób? Czekają... Dzień pomału gaśnie, zmierzch powoli sączy się przez okiennice... W powietrzu unosi się zapach świeżego pieczywa składanego dziś w ofierze, różnojęzyczny śpiew niesie się daleko poza bramy miasta... Nagle - gwałtowny wiatr z hukiem zatrzaskuje okiennice, nad uczniami pojawiają się języki ognia, każdy coś mówi, ale nikt nikogo nie rozumie... znów wydarza się coś, co zupełnie zmienia oswojoną już rzeczywistość, wykracza poza granice zrozumienia, nie daje się ująć w słowa - chociaż w zasadzie słowa stają się znakiem tego nowego cudu... I wydawać by się mogło, że te różnice, niemożność porozumienia się podzielą apostołów - ale tak nie jest. Okazuje się, że w tej rozmaitości, obfitości, bogactwie słów każdy pielgrzym w Jerozolimie odnajduje siebie, swój język, słyszy to samo - opowieść o wielkich dziełach Bożych... To Duch Prawdy, o którym mówił Jezus - Ten, który tworzy jedność z wielu, zapala miłość, oznajmia rzeczy przyszłe... Pozwala udźwignąć wiedzę, której umysł znieść nie może... świadczy o Jezusie i Ojcu... sprawia, że wszystko, czego nie dało się wypowiedzieć i przekazać, staje się nagle zrozumiałe...
Otwórz się dziś na Ducha. On przyjdzie. Znajdzie drogę do Ciebie. Będzie mówił do Ciebie Twoim językiem - takim, który na pewno zrozumiesz. Nie zatrzymuj się jednak na tym - Duch jest darem dla wspólnoty. Wsłuchując się z Jego głos, wyjdź ze swojego zamknięcia i opowiadaj - tak jak potrafisz, posługując się swoim językiem - wielkie dzieła Boże. Płoń Jego światłem i nieś je dalej - bo Twój dar, Twój głos - jedyny i niepowtarzalny - ma znaczenie...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz