XVII niedziela zwykła, 26.07.2020r.

Liturgia Słowa: 1 Krl 3, 5. 7-12; Ps 119, 57 i 72 .76-77.127-130; Rz 8, 28-30; Mt 13, 44-52

Serce... Jakie jest Twoje serce? Zastanawiasz się nad tym czasami? Co w nim mieszka? Jakie uczucia - o ile uznajemy je za siedlisko uczuć - w nim się kryją? Twoje serce mówi o Tobie - o tym, kim jesteś, co jest dla Ciebie ważne, jakie wartości wyznajesz... W oparciu o nie często dokonujesz wyborów, podejmujesz decyzje. Serce to skarbiec, w którym przechowujesz najcenniejsze pamiątki, wspomnienia. Przy sercu - albo w sercu - nosisz tych, którzy są ci bliscy. 

Warto pamiętać też o tym, że popularna opozycja serca i rozumu nie do końca się tutaj sprawdza. Nowe serce jest organem zarządzanym przez rozum... W odpowiedzi na prośbę Salomona Bóg obdarowuje go sercem mądrym i pojętnym, które zdolne jest rozstrzygać spory, a więc określać, co jest dobre a co złe, co właściwe i słuszne - a co niezgodne z Boskim prawem. Sercem dla innych...

Serce to oczywiście symbol miłości, co pięknie pokazuje fragment z listu do Rzymian. Czy w swoim sercu nosisz Boga? Czy Go kochasz? Bóg z tymi, którzy Go miłują, współdziała we wszystkim dla ich dobra... Czy odnajdujesz Go wewnątrz swojego serca?

Tam skarb twój, gdzie serce twoje... Może warto zapytać o to, co jest Twoim skarbem, Twoją perłą drogocenną, za co jesteś gotowy oddać wszystko to, co posiadasz... 

Dzisiejsza ewangelia zaprasza do spojrzenia w głąb własnego serca i odnalezienia w nim tego, co stanowi istotę człowieczeństwa; tego, co określa Twoją wyjątkowość, co odróżnia Cię od innych. W sercu kryje się prawda o Tobie, Twoich wartościach i Twojej wierze. Warto co jakiś czas mu się przyglądać, badać je, dbać o jego stan - i sprawdzać, czy królem Twojego serca jest Bóg. Skoro uznajesz Go za kogoś, kto jest dla Ciebie ważny, odkrywaj Jego obecność w Tobie.

Nieustannie proś Pana, by kształtował Twoje serce według Jego serca...

XVI niedziela zwykła, 19.07.2020r.

Liturgia Słowa: Mdr 12, 13.16-19; Ps 86, 5-6.9-10.15-16a; Rz 8, 26-27; Mt 13, 24-43

Królestwo Boże... Królestwo niebieskie - rzeczywistość ta pojawia się w Ewangelii wielokrotnie.  Kiedy Jezus opowiadał o niej, używał przypowieści, by słuchaczom łatwiej było odnaleźć się w tym Słowie. Pojawiają się w nich migawki z życia mieszkańców Galilei - złote pola pszenicy, malutkie ziarno gorczycy, zaczyn na ciasto... - to wszystko, co bliskie, znajome, swojskie...Jezus nie używa wyszukanych metafor, nie snuje filozoficznych wywodów - mówi w sposób bardzo obrazowy, a jednocześnie prosty i zrozumiały. A przecież za tą warstwą symboliczną kryje się sens... 

Królestwo Boże to nie jest jakieś magiczne "gdzieś, kiedyś" - ono jest w nas i wokół  nas. To my jesteśmy zbożem, które złoci się w promieniach słońca. To my jesteśmy ziarnkiem gorczycy, które rozwija się, by stać się wielkim drzewem, to my jesteśmy zaczynem, dzięki któremu ciasto zaczyna rosnąć... To wszytko dzieje się - tu i teraz. To, że nie jest idealnie, że nie zawsze wychodzi - tak po prostu jest. Nasze życie to nieustanne nawracanie się. Nie każde ciasto wychodzi. Nie zawsze udaje się zebrać obfity plon. Na szczęście Panem i Władcą królestwa jest nasz Bóg - miłosierny, łaskawy, nieskory do gniewu, bardzo łagodny i wierny. Potęgą włada, a sądzi łagodnie i rządzi nami z wielką oględnością. 

Jesteś ziarnem pszenicy, Pan umieścił Cię tu i teraz nieprzypadkowo... Ziemia, na której wzrastasz, jest przygotowana, by przyjąć Cię i dać Ci wszystko, co niezbędne do prawidłowego rozwoju. Powierzono Ci wyjątkowe zadanie. Jesteś ziarnem pszenicy w królestwie Bożym, a to oznacza, że jesteś posłany, by być zmianą... Nie zawsze będzie łatwo. Nieraz z zazdrością popatrzysz na chwasty, które rosną obok, od których nie oczekuje się niczego więcej... Rozejrzyj się jednak wokół - nie jesteś sam. Na polu należącym do Króla jest nas dużo więcej niż chwastów. Dobra zawsze jest więcej - choć to zło rzuca się w oczy.

Królestwo Boże to piękna obietnica dla wszystkich, którzy zdecydują się pójść razem z Jezusem w drogę i razem z Nim zmieniać świat.