Liturgia słowa: Iz 5,1-7; Ps 80, 9.12-16.19-20; Flp 4, 6-9; Mt 21, 33-43
Co jest dla Ciebie najcenniejsze? Czym jest Twoja winnica? Może to osoba, którą kochasz... może wartość, której podporządkowujesz swoje życie... może plan, na którego realizację poświęcasz swój czas, wysiłek? Dajesz jej wszystko - dbasz o nią, pielęgnujesz - i czekasz, bo wierzysz, że warto, że to ma sens...
Tak właśnie widzi Ciebie Bóg. Jesteś dla Niego na tyle ważny, że inwestuje w Ciebie ciągle i na nowo - podobnie jak opisuje to prorok Izajasz. Troszczy się o Twój wzrost i rozwój, ochrania Cię przed drapieżnikami, cierpliwie czeka na owoce... Jesteś dla Niego tak cenny, że nie waha się posłać swojego Syna, aby umarł za Ciebie - bo mimo wszystko nieustannie w Ciebie wierzy. Nie poddaje się ani nie męczy pomimo wielu Twoich błędów i upadków. Dlaczego? Odpowiedź jest prosta - bo kocha...
A jak Ty patrzysz na Boga? Kim jest dla Ciebie? Gospodarzem, który wymaga od Ciebie więcej, niż jesteś w stanie dać? Ogrodnikiem, który robi wszystko dla Twojego dobra? Cała Twoja relacja z Bogiem mieści się w pierwszym zdaniu dzisiejszego czytania: Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi pieśń o jego miłości ku swojej winnicy! Boża miłość nie zraża się niepowodzeniami - jest wierna, ofiarna, ciągle świeża i nowa, gotowa, by dawać siebie bez końca...
Bóg wybrał właśnie Ciebie - takiego, jakim jesteś. Dla Niego znaczysz bardzo wiele - tak wiele, że poświęcił życie swojego Syna, abyś mógł narodzić się na nowo. Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie(...). Odnów nas, Panie, Boże Zastępów, i rozjaśnij nad nami swoje oblicze, a będziemy zbawieni.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz