III niedziela zwykła, 24.01.2021r.

 Liturgia słowa: Jon 3, 1-5.10; Ps 25, 4-9; 1 Kor 7, 29-31; Mk 1, 14-20

Przemija bowiem postać tego świata... Wszystko wokół tak szybko się zmienia. To, czym dziś żyje świat, jutro już trafi do kosza. Codziennie odbieramy miliony sygnałów - które chcemy zatrzymać, ocalić od zapomnienia? Co w nas zostanie? Czy warto kolekcjonować kolorowe koraliki dobrych chwil? A jeśli nie - to cóż w ogóle warto...? Czytam dzisiejszą liturgię słowa i powracają do mnie wspomnienia... 

Jezioro Galilejskie... białe grzywy fal, śmiech mew, wiatr szarpiący włosy i jego niespokojny poszum w nadbrzeżnych zaroślach. Drobne muszelki na plaży, plusk ryb, szare chmury piętrzące się nad taflą jeziora. Zagubiony promień słońca nurkujący w głębinie, kołyszące się w oddali łodzie rybackie. Splątane wiatrem sieci porzucone na brzegu...  Przeszłość? Czy teraźniejszość? Do kogo mówi Jezus w tej przestrzeni? Do Szymona i Andrzeja - czy do mnie?

Ewangelia, która aktualizuje się tu i teraz. Słowo Jezusa, które nie przemija i brzmi tak samo świeżo. Niezmienne jak Genezaret... Historia, która przydarza się nie tylko uczniom - ale także mnie i Tobie. Jesteśmy uczestnikami tamtych wydarzeń - a w zasadzie one przytrafiają się nam tak samo, jak im. Głos Jezusa odbija się echem wśród kamiennych murów. Chrystus mówi dziś do Ciebie: Pójdź za mną. I nie oznacza to wcale radykalnej zmiany dotychczasowego życia, ale raczej wpuszczenie Go w przestrzeń codzienności. Uczniowie nadal pozostają rybakami - czyli robią to, co potrafią najlepiej - ale dzięki spotkaniu z Jezusem ich codzienność staje się misją. 

Ciebie też spotyka dziś Jezus. Staje blisko.Przygląda się temu, co teraz robisz. Może właśnie pieczesz ciasto albo gotujesz obiad; może czytasz książkę lub oglądasz serial; może siedzisz sam i patrzysz gdzieś w dal - a może jesteś pośród innych ludzi...  Poczuj na sobie Jego spojrzenie pełne miłości. Dostrzeż Jego obecność - tu i teraz. Usłysz, jak zaprasza Cię na wspólną wyprawę...

Czas jest krótki. Czas się wypełnił. Czas, którego miarą jest długość drogi... Nie wiem, ile jej jeszcze zostało. Tydzień, miesiąc, rok... Ile zakrętów, skrzyżowań, ścieżek donikąd... Wiem jednak, że nie jestem sama - bo przyjęcie zaproszenia Jezusa tu, nad jeziorem Galilejskim, włącza mnie we wspólnotę uczniów - wszystkich, którzy natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim.